راهکارهایی برای مقابله با دعوای کودکان با یکدیگر

کودکان به‌ویژه خواهر و برادرها ممکن است به خاطر پیش‌پا افتاده‌ترین دلایل با هم دعوا کنند. در واقع اختلاف نظر بخشی از رشد کودک است، چیزی‌‌ که برای والدین و مربیان یک چالش محسوب می‌شود. آنها معمولاً نمی‌دانند که چه زمانی باید به کودکان اجازه دهند تا خودشان مشکل را حل کنند و چه زمانی بهتر است مداخله و اقدام کنند. اقداماتی وجود دارد که والدین و مربیان می‌توانند برای مدیریت دعوای کودکان و به حداقل رساندن آن‌ انجام دهند.

در ادامه روش‌هایی را برای جلوگیری از دعوا کردن کودکان بیان خواهیم کرد؛ روش‌هایی که به‌عنوان نکاتی برای پیشگیری از دعوای کودکان به‌شمار می‌روند. با استفاده از این راهکارها والدین نه تنها به بچه‌ها کمک می‌کنند تا مهارت‌های اجتماعی را بیاموزند بلکه به آن‌ها آموزش می‌دهند که چگونه در هنگام مواجهه با یک درگیری، رفتار و هیجانات خود را مدیریت کنند. 

دعوای کودکان با هم

وقتی با دعوای کودکان مواجه می‌شوید، در واقع رفتاری نادرست از آن‌ها می‌بینید اما بچه‌هایی که دعوا می‌کنند به این دلیل نیست که بدرفتاری را دوست دارند. برای آن‌ها، دعوا جهت مقابله با یک موقعیت دشوار است؛ البته تا زمانی که روش‌های مناسب‌تری برای مدیریت مسائل را نیاموخته باشند.

کودکان – در هر سنی – در حال یادگیری نکات جدید درباره جهان و نحوه ارتباط با افراد دیگر است. آن‌ها همچنین در تلاش برای کشف هنجارها و مرزهای اجتماعی هستند. در حین کشف و توسعه مهارت‌های اجتماعی خود گاهی ممکن است با کودکان دیگر دعوا کنند.

دعوا کردن همچنین می‌تواند به دلیل مهارت نداشتن کودکان در بیان احساسات با استفاده از کلمات مناسب باشد. بنابراین، زمانی که کودک احساس می‌کند پیامدها ناعادلانه است یا کسی کاری را انجام می‌دهد که دوست ندارد، ممکن است از روی عصبانیت خشم خود را بروز داده و آن را در قالب دعوا نشان دهد.

نحوه برخورد با دعوای کودکان

نحوه برخورد با کودکان در هنگام دعوا اهمیت زیادی دارد. در صورتی که کودک شما با خواهر و برادر یا همسالان خود دعوا می‌کند، می‌توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید تا دعوای کودکان را به‌خوبی مدیریت نمایید.

بیشتر بخوانید: فحش دادن کودکان و راهکارهای مقابله با آن

آرام بمانید

وقتی دعوا شروع شد، وارد آن نشوید. فریاد زدن، ضربه زدن یا پرتاب اشیا به مدیریت دعوا کمکی نمی‌کند. در مقابل این رفتارها به فرزندان شما می آموزد که خوب است در هنگام عصبانیت چنین رفتاری داشته باشند و این باور را تقویت می‌کند که دعوا و رفتار پرخاشگرانه خوب است.

در عوض، آرام بمانید و به خنثی کردن وضعیت کمک کنید. آرام صحبت کنید. طوری رفتار کنید که که کودک بتواند به شما اعتماد کند. رفتار خوب را با زبان بدن خود بیان کنید؛ فرزندانتان به طور طبیعی شروع به شبیه‌سازی رفتار شما خواهند کرد.

از طریق صحبت کردن با آن‌ها در مورد احساساتشان، می‌توانید کمک کنید واضح‌تر فکر کنند و متوجه شوند کاری که انجام می‌دهند اشتباه است.

توجه: هیچ پدر و مادری کامل نیستند. بنابراین اگر دعوا شروع شد و شما احساس ناامیدی کردید، آرام باشید، نفس عمیق بکشید سپس وضعیت را ارزیابی کنید. شما قطعاً از پس این کار برخواهید آمد!

جدا کردن بچه‌ها در صورت لزوم

گاهی اوقات، بچه‌ها نیاز به فضای فیزیکی برای خود دارند تا بر شرایط مسلط شوند. اگر بچه‌ها به‌صورت فیزیکی دعوا می‌کنند، از آن‌ها بخواهید به اتاق‌های جداگانه یا قسمت‌های مختلف یک اتاق بروند. این کار به آن‌ها مکانی امن برای تنفس عمیق و آرام شدن می‌دهد.

آن‌ها مجبور نیستند برای مدت طولانی در یک گوشه بمانند. معمولاً فاصله چند دقیقه‌ای به بازگرداندن آرامش به کودکان کمک می‌کند سپس می‌توانید آن‌ها را جمع کنید تا درباره آنچه اتفاق افتاده صحبت کنید.

ارتباط و همدلی را تشویق کنید

هنگامی که همه به یک اتاق بازگشتند، ارتباط و همدلی را تشویق کنید. در این مدت، نقش شما میانجی و مشوق بودن است. مهم‌تر از همه، وقتی بچه‌ها صحبت می‌کنند، به آن‌ها اجازه ندهید حرف یکدیگر را قطع کنند.

در عوض، به آن‌ها یاد بدهید که چگونه به حرف یکدیگر گوش دهند. اگر فرزندانتان به اندازه کافی بزرگ هستند، می‌توانید این کار را از طریق یک نمایش انجام دهید.

این نمایش به صورت زیر خواهد بود؛

از هر یک بخواهید وانمود کند که فرزند دیگری است. سپس از آن‌ها بخواهید به نوبت، دلیل عصبانیت خود را توضیح دهند. اینکه کودک بتواند در مورد یک موقعیت از دیدگاه شخص دیگری فکر کند به او کمک می‌کند تا در آینده به تنهایی تعارضات را حل کند.

اگر نقش بازی کردن برای آن‌ها سخت است، آن‌ها را تشویق کنید تا از کلمات خودشان استفاده و در مورد آنچه اتفاق افتاده صحبت کنند. در مورد اینکه قبل از شروع دعوا چه احساسی داشتند و چرا ممکن است چنین احساسی داشته باشند بحث کنید.

از قضاوت خودداری کنید

فرزندان شما باید بدانند که شما آن‌ها را دوست دارید و در کنارشان هستید، حتی وقتی که دعوا می‌کنند. یکی از راه‌هایی که می‌توانید این موضوع را بیان کنید، خودداری از قضاوت است.

وقتی بچه‌هایتان برای صحبت کردن در مورد دعوایشان نزد شما می‌آیند، در برابر اصرار برای سخنرانی به آن‌ها مقاومت کنید یا اینکه به آن‌ها بگویید چه کسی درست می‌گوید و چه کسی اشتباه می‌کند.

اگر به آن‌ها احساس بدی بابت دعوا کردن بدهید، در آینده کمتر با شما صحبت خواهند کرد. آن‌ها حتی ممکن است شروع به پنهان کردن احساسات خود کنند، که منجر به مشکلات بزرگتری می‌شود.

برای جلوگیری از این مشکل، روی گوش دادن تمرکز کنید. حتی اگر فکر می‌کنید می‌دانید چه اتفاقی افتاده است، به هر دو طرف داستان گوش دهید. از لحنی استفاده نکنید که به یک کودک نشان دهد که او همیشه مشکل دارد یا دائماً در اشتباه است. این فقط باعث بدتر شدن احساس و پرخاشگری در آن‌ها می‌شود.

در عوض با تک تک اعضای خانواده با محبت صحبت کنید. بگذارید بدانند که شما در کنار آن‌ها هستید. به آن‌ها کمک کنید که احساس کنند بخشی از یک تیم هستند و با هم برای حل تعارض کار می‌کنند.

از طنز برای تغییر مسیر استفاده کنید

کمی شوخ طبعی می‌تواند در موقعیت‌های پرتنش تاثیر زیادی بگذارد. البته، لازم نیست شرایط را ساده‌تر جلوه دهید یا بچه‌ها را وادار کنید فکر کنند که احساساتشان مهم نیست، اما کمی خنده می‌تواند به خنثی کردن این وضعیت کمک کند.

برای استفاده از این استراتژی، توصیه می‌کنیم بچه‌ها را تا زمانی که آرام شوند از هم جدا کنید. سپس در مورد اینکه چرا هر یک از افراد عصبانی بودند و چرا یک واکنش خاص (مانند ضربه زدن) در طول بحث غیرقابل قبول بود صحبت کنید. سپس به خانواده خود کمک کنید تا راه‌های بهتری برای کنترل احساسات خود پیدا کنند.

ممکن است چیزی شبیه این بگویید: “اگر ما با هم خوب باشیم، بر عصبانیت غلبه می‌کنیم و واقعاً تلاش می‌کنیم تا همه احساس خوبی داشته باشیم.”

یکی از این تاکتیک‌های سرگرم‌ کننده را امتحان کنید تا همه بخندند:

• از همه بخواهید شکلک چهره‌های خنده‌دار بسازند
• با صدای خنده‌دار صحبت کنید
• جوک بگویید
• یک آهنگ بخوانید
• از همه بخواهید سعی کنند با زبان بینی خود را لمس کنند

از کودکان خود راه‌حل بخواهید

بچه‌ها در ارائه راه‌حل برای مشکلات بسیار خوب عمل می‌کنند. برای اینکه به آن‌ها فرصتی دهید تا نظرات خود را به اشتراک بگذارند، زمانی که آرام هستند یک جلسه خانوادگی برگزار کنید.

قوانین ارتباطی وضع کنید، مثلاً:

• با صدای آرام صحبت کنید
• از کلمات محبت آمیز استفاده کنید
• بگذارید همه فرصت صحبت داشته باشند
• به دیگران گوش کنید

پس از ایجاد قوانین اساسی، به فرزندان خود بگویید که متوجه شده‌اید آن‌ها بیشتر دعوا می کنند. از آن‌ها بپرسید که چرا دعواها اتفاق افتاده است.

سپس به آنچه می گویند گوش دهید و نظرات آن‌ها را برای جلوگیری از دعوا در آینده در نظر بگیرید. شما همچنین می‌توانید در مورد قوانین دعوا صحبت کنید. به فرزندان خود یادآوری کنید که تماس فیزیکی در حین دعوا ممنوع است. به عنوان یک خانواده، روش‌های مختلفی را برای مدیریت احساسات خود در نظر بگیرید. از هر کودک بپرسید دفعه بعد که احساس عصبانیت کرد چه کاری می‌تواند انجام دهد.

اگر آن‌ها برای یافتن راه‌حل‌های مناسب مشکل دارند، در اینجا چند استراتژی آرامش‌بخش وجود دارد که می‌توانید ارائه دهید:

• با والدین یا بزرگسال مورد اعتماد دیگری صحبت کن
• درباره احساست در یک دفتر بنویس یا آن را نقاشی کن
• با یک دوست صحبت کن
• چند نفس عمیق بکش
• به اتاق دیگر برو و کاری متفاوت انجام بده
• تا ۱۰ بشمار

داشتن برنامه برای کارهایی که دفعه بعد باید انجام دهد می‌تواند به جلوگیری از دعوای بچه‌ها در آینده کمک کند.

بیشتر بخوانید: اختلال اضطراب اجتماعی کودکان و راهکارهای مقابله با آن

فقدان مهارت

یکی از بچه‌ها مرتب است، در حالی که دیگری در شلوغی رشد می‌کند. تعارض، اجتناب‌ناپذیر است اما گاهی اوقات دعوا فقط به این دلیل شدت می‌گیرد که بچه‌ها حل مشکلات را نیاموخته‌اند. با حل و فصل مسالمت‌آمیز اختلافات خود، از طریق سازش و گفتگو، الگو باشید. هنگامی که دعوا شروع می‌شود، از فرزندان خود بخواهید در مورد راه‌حل‌های ممکن فکر کنند. آموزش عبارات آسان را به فرزندان خود بیاموزید، مانند “این کار باعث می‌شود من عصبانی شوم؛ وقتی شما…”. 

در هنگام دعواها می‌توانید چیزی شبیه این بگویید: “من و بابا اینطوری با هم رفتار نمی‌کنیم. من دوست ندارم در این حالت شما را ببینم. به اتاقم می‌روم. وقتی کارتان تمام شد به من اطلاع دهید.”

دعوای کودکان در مهد

مهدکودک یکی از اولین مکان‌هایی است که کودکان با همسالان خود ارتباط برقرار می‌کنند. البته این تعامل همیشه به نحو مطلوب انجام نمی‌شود و ممکن است کودکان با هم دعوا کنند. در ادامه چند دلیل مهم برای دعوای کودکان در مهد و نحوه مدیریت آن را بررسی می‌کنیم:

همه ما علایق و شخصیت‌های متفاوتی داریم؛ کودکان نیز همین طور هستند. به‌عنوان مربی کودک از یک رویکرد ساده استفاده کنید و به چیزهای شگفت‌انگیز در مورد تفاوت کودکان اشاره نمایید. مواردی مانند «من عاشق این هستم که علی ورزشکار است و سارا عاشق نقاشی است.» به دنبال علایق مشترک باشید تا بچه‌ها را به هم نزدیک کنید. وقتی بچه‌ها یک هدف مشترک دارند، می‌خواهند زمانی را با هم بگذرانند؛ انجام بازی‌های رومیزی، خلق آثار هنری، انجام پروژه‌های علمی، اشتراک‌گذاری یک ورزش تفریحی، شرکت در کلاس، نوشتن و اجرای نمایش یا ساخت و سازماندهی یک مجموعه می‌تواند مثال‌های خوبی باشد.

گاهی اوقات وقتی کودکان وارد مرحله رشد جدیدی می‌شوند بیشتر دعوا می‌کنند. به هر دو کودک اطمینان دهید که این زمان می گذرد و به زودی دوباره از بازی با یکدیگر لذت خواهند برد. همچنین توضیح دیدگاه هر کودک مفید است. 

دعوای کودکان در مدرسه

وقتی فرزند شما در مدرسه به دلیل دعوا کردن تنبیه می‌شود، بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که ابتدا از طریق مدرسه بفهمید دقیقاً چه اتفاقی افتاده است. به این ترتیب، چارچوبی برای بحث با فرزندتان خواهید داشت.

برای تغییر به کودک زمان بدهید

وقتی فرزندتان به خانه می‌رسد، ده دقیقه به او فرصت دهید. بگذارید میان وعده‌اش را بخورد یا استراحت کند. فوراً او را به چالش نکشید. پردازش احساسات برای کودکان سخت است. زمان صحبت در مورد آن ده دقیقه بعد و پس از آرام شدن فرزندتان است.

مستقیم حرف بزنید!

وقتی صحبت می‌کنید، سعی کنید از سرزنش فرزندتان خودداری کنید. در عوض، بسیار مستقیم و صریح باشید. حقیقت را بگویید؛ «من امروز با مدرسه صحبت کردم و آن‌ها نگران بودند. دوست داری به من بگی چه اتفاقی افتاده؟» سعی نکنید با گفتن جملاتی مانند “آیا امروز در مدرسه اتفاقی افتاده که بخواهید در مورد آن صحبت کنید؟” با گذشت زمان، استفاده از سوالات نوع دوم، اضطراب فرزندتان را افزایش می‌دهد و باعث می‌شود که به شما اعتماد نکند، زیرا او هرگز نمی‌داند با چه چیزی قرار است روبرو شود.

به آنچه می‌گوید گوش دهید، حتی اگر اشتباه می‌کند!

اگر فرزندتان مایل به صحبت است، اجازه دهید ابتدا تمام داستان را برای شما تعریف کند. با گفتن “خب، این چیزی نیست که آن‌ها گفتند” حرف او را قطع نکنید. اگر این کار را انجام دهید، هرگز داستان او را نخواهید شنید. به هر حال، تصور فرزند شما ممکن است دقیق یا صادقانه نباشد. اما نکته اصلی این است که اگر کل داستان را بشنوید، حداقل پس از آن اطلاعات کاملی دارید. اگر کودکتان را هنگامی که به نظر می‌رسد حقیقت را نمی‌گوید متوقف کنید، ممکن است نکته‌ای را که به شما کمک می‌کند، از دست بدهید. تصورات یک کودک با یک بزرگسال یکسان نیست پس فرزندتان را تشویق کنید که حرف بزند.

از روش‌های گوش دادن فعال استفاده کنید

وقتی می‌گویید: «امروز مدرسه در مورد دعوای شما با من تماس گرفت. می‌توانی به من بگویی چه اتفاقی افتاده است؟» ممکن است فرزند شما حرف بزند یا چیزی نگوید. اگر تصمیم دارد صحبت کند، اجازه دهید تا جایی که می‌تواند به شما بگوید. همیشه از جملاتی مانند “اوهوم.” “بیشتر بگو.” “متوجه‌ام.” و “بعدش چی شد؟” استفاده کنید. این‌ها روش‌های گوش دادن فعال هستند که باعث می‌شود بچه‌ها بیشتر صحبت کنند و با راحتی بیشتری حرف بزنند. 

از سوی دیگر، اگر او حاضر به صحبت در مورد آنچه اتفاق افتاده است، نباشد، به او اجازه بازی، تماشای تلویزیون، استفاده از وسایل الکترونیکی یا انجام هر کار دیگری بدهید.

سپس آنچه را که شنیده‌اید به این شکل تکرار کنید: «پس چیزی که می‌شنوم این است که دوستت امروز بی دلیل آمد و به تو لگد زد، بنابراین تو او را زدی. درست است؟” آن را به طور مستقیم بگویید تا هر دو در یک طرف باشید. بعد بپرسید: “آیا مدرسه شما را تنبیه کرد؟” و سپس بپرسید چگونه؟ بگذارید او به شما بگوید مدرسه چه کار کرده است و سپس بگویید: “باشه، این چیزی است که آن‌ها به من گفتند.” 

بیشتر بخوانید: خجالت کشیدن کودکان و راهکارهای مقابله با آن

از استفاده از کلمه “اما” خودداری کنید

یک قانون مهم وجود دارد – زمانی که با فرزند خود مخالف هستید یا می‌خواهید چیزی را به او گوشزد کنید، از استفاده از کلمه “اما” اجتناب کنید – به جای آن از کلمه‌ای مانند “و” استفاده کنید. کلمه “اما” ارتباط را کاهش می‌دهد، زیرا در واقع به این معنی است که “حالا می خواهم به تو بگویم کجا اشتباه می‌کردی”. برای مثال اگر بگویید: «امروز کار خوبی انجام دادی که اتاقت را تمیز کردی، اما…» او می‌داند که خبری منفی در راه است. “اما لباس‌هایت را نامرتب تا کرده‌ای.” در عوض می‌توانید این از این جمله استفاده کنید: “اتاقت را به خوبی تمیز کردی و می‌توانی لباس‌هایت را هم بهتر تا کنی.” شما همان نتیجه را دریافت خواهید کرد، اما این کار را به شیوه‌ای مثبت‌ٰتر و دلپذیرتر انجام می‌دهید. 

یکی از کارهایی که در صورت امکان می‌توانید انجام دهید این است که دقیقاً به لحظه‌ای اشاره کنید که مهارت‌های حل مسئله کودکتان از کار افتاده است، زیرا این نقطه‌ای است که یادگیری اتفاق می‌افتد.

دعوای کودکان دو قلو

درست مانند همه خواهر و برادرهای دیگر، دوقلوها نیز اغلب اوقات با هم دعوا می‌کنند. این دعواها از زمانی شروع می‌شود که کودکان نوپا هستند. آن‌ها برای مسائل کوچکی مانند هل دادن یا به اشتراک گذاشتن اسباب‌بازی مورد علاقه‌شان برای بازی کردن و غیره دعوا می‌‌کنند. 

حالت دعوای آن‌ها می‌تواند متفاوت باشد، مانند ضربه زدن، گاز گرفتن، کشیدن موهای یکدیگر، چنگ گرفتن بازوهای یکدیگر و گریه کردن. این مرحله از دعوا کاملاً طبیعی است و ببه عنوان خشی از بزرگ شدن آن‌ها تا زمانی که یاد می‌گیرند با یکدیگر مذاکره کنند ممکن است ادامه داشته باشد. 

این مرحله از رقابت دوقلوها به آن‌ها کمک می‌کند تا هویت خود را کشف کنند و شکل دهند و با گذشت زمان از بین خواهد رفت.

اگرچه دعوای دوقلوها در ابتدا یک نگرانی بزرگ نیست، والدین باید بتوانند آن را مدیریت و اطمینان حاصل کنند که به هیچ وجه بر روابط آن‌ها تأثیر نمی‌گذارد. تکنیک‌های زیر به شما کمک می‌کند تا دعوای آن‌ها را مدیریت کنید:

هر دوی آن‌ها را تصدیق کنید

وقتی با دوقلوها رفتار می‌کنید، مهم است که با آن‌ها منصف باشید. حمایت همیشه از یک کودک باعث می‌شود که دیگری احساس بدی کند و رفتار بد او تشدید شود. از این رو، مهم است که آن‌ها را بپذیرید و کمک کنید تا اشتباه خود را درک کنند.

ثابت قدم باشید

عدم رعایت قوانین مانند وضع قوانین در یک روز و زیر پا گذاشتن آن‌ها در روز بعد است که معمولاً دلیل رقابت دوقلوها به‌شمار می‌رود. بنابراین، این مسئولیت شماست که از رعایت قوانین توسط دوقلوهایتان اطمینان حاصل کنید. به آن‌ها توضیح دهید که چرا رفتارشان درست نیست. ناسازگاری با قوانین باعث سردرگمی آن‌ها می‌شود و تفاوت بین درست و غلط را درک نمی‌کنند. همچنین مطمئن شوید که قوانین برای هر دو کودک یکسان است.

از خانه خارج شوید

یکی از بهترین راه‌ها برای مقابله با دعوای بین دوقلوها (یا همه بچه‌ها) بیرون رفتن از خانه است. اگر نگران این هستید که این دعواها همسایه‌ها را نیز درگیر کند، مدتی تحمل کنید. هنگامی که بیرون می‌روید و آن‌ها را وارد یک محیط جدید می‌کنید، آرام می‌شوند. شاید برای مدت طولانی در خانه مانده‌اند و نیاز به سوزاندن انرژی اضافی دارند. کارهایی به سادگی قدم زدن در محله، یا حرکت به اتاقی دیگر می‌تواند وضعیت را بهتر کند.

آن‌ها را برای مدتی از هم دور نگه دارید

دوقلوها تمایل دارند با هم درس بخوانند و بازی کنند، چه در مدرسه و چه با دوستان مشترکشان. بنابراین آن‌ها بیشتر روز را با یکدیگر می‌گذرانند. اگر همه راه‌ها را امتحان کرده‌اید، پس باید سعی کنید آن‌ها را گاهی از هم جدا نگه دارید. اگر یکی برای مدتی بیرون باشد، کودک دیگر کسی را نخواهد داشت که با او دعوا کند و از این رو محیطی آرام در خانه شما وجود خواهد داشت. جدایی آن‌ها ممکن است باعث شود دلشان برای هم تنگ شود.

آرامش خود را حفظ کنید

اگر می‌خواهید جلوی دعوای دوقلوهایتان را بگیرید، صدایتان را بلند نکنید. اگر بر سر آن‌ها فریاد بزنید ممکن است از شما تقلید کنند تا اعصاب شما را خراب کنند. بنابراین، راه دیگری را امتحان کنید. چند نفس عمیق بکشید یا به موسیقی گوش دهید. از اتاقی که در آن در حال دعوا هستند خارج شوید و به آن‌ها اجازه دهید به تنهایی مشکل را حل کنند. آرامش خود را حفظ کنید؛ شما الگویی برای فرزندانتان خواهید شد و آن‌ها یاد خواهند گرفت که با مشاهده شما احساسات و عواطف خود را مدیریت کنند.

توجه فردی

یک روش مهم برای جلوگیری از بیشتر اختلافات و دعواها، توجه یکسان و فردی به دوقلوهاست. می‌توانید با هم زمان خود را صرف حل یک معما یا خواندن کتاب کنید. هر کاری که معادل “زمان ویژه” برای آن‌هاست انجام دهید. کودکان باید احساس کنند که به عنوان یک فرد دوست داشته می‌شوند این کار باعث بهبود روابط آن‌ها به عنوان دوقلو می‌شود.

مذاکره کنید

سعی کنید در هر فعالیتی که دوقلوها با هم انجام می‌دهند یک موقعیت برد-برد برای دوقلوهای خود ایجاد کنید. این کار می‌تواند در حفظ صلح بین آن‌ها در بخش زیادی از روز معجزه کند. به یکی اجازه دهید ابتدا انتخاب کند که کدام بازی را انجام دهد اما پس از آن باید موافقت کند که بازی بعدی توسط دیگری انتخاب می‌شود. آن‌ها را تشویق کنید تا هر کاری را که انجام می‌دهند به نوبت انجام دهند و آن‌ها را به آرامی به سمت یک نتیجه‌گیری برد-برد راهنمایی کنید.

 

علت و معلول را آموزش دهید

در سنین بسیار پایین، کودکان به ندرت تأثیر اعمال خود مانند گاز گرفتن و هل دادن را درک می‌کنند. چهره‌ای غمگین بسازید و بگویید: «اوه! این واقعاً دردناک بود.» وقتی یکی از آن‌ها دیگری را هل می‌دهد یا گاز می‌گیرد. به سراغ کودک آسیب‌دیده بروید و با او همدلی کنید. در عین حال ازکودکی که رفتار نادرست داشته درباره حال و احساس دوستش بپرسید. به کودک بیاموزید تا خود را جای کودک آسیب‌دیده بگذارد و احساس او را درک کند.

محرک‌ها را از بین ببرید

به دنبال چیزهایی باشید که می‌تواند باعث دعوای بد بین دو کودک شود. به عنوان والدین، از اسباب‌بازی‌ها یا کتاب‌هایی که می‌توانند به عنوان محرک‌های بالقوه عمل کنند، استفاده کنید. دوقلوها همچنین زمانی که خسته هستند تمایل به دعوا دارند، بنابراین زمانی که فکر می‌کنید این اتفاق در شرف وقوع است، دست به کار شوید. 

پرخاشگری یک رفتار طبیعی اما ناخواسته در دوقلوها در دوران کودکی است. با این حال، بچه‌ها به سرعت یاد می‌گیرند که والدین چنین رفتاری را تأیید نمی‌کنند و واکنش به موقعیت‌های منفی را درک می‌کنند. با حفظ آرامش و ثبات در چنین شرایطی، می‌توانید به کاهش دعوا بین فرزندان دوقلو کمک کنید و آرامش را در خانه خود برقرار کنید.

بیشتر بخوانید: روانشناسی کودکان دبستانی و چالش‌های جدید کودکان و والدین

سخن پایانی

کودکان به دلایل مختلفی با هم دعوا می‌کنند. اما بیشترین دلیل این دعواها عدم مهارت کودکان در بیان احساسات و ارتباط با دنیای اطراف است. تکنیک‌های مختلفی برای آرام کردن کودکان وجود دارد که از جمله آن می‌توان به آرام ماندن، همدلی با کودکان، ایجاد فضای طنز، عدم قضاوت آن‌ها و غیره اشاره کرد.